Χλευαζόμασταν επί μια εικοσαετία, γιατί επιμέναμε και μετά τις κοσμοϊστορικές αλλαγές του 1989-91 και με την επίπλαστη ευημερία της ένταξης στην Ε.Ε., του Χρηματιστηρίου, της ΟΝΕ, της Ολυμπιάδας, των δούλων Αλβανών και Φιλιππινέζων κ.λπ. κ.λπ., πως ο μαρξισμός δεν είναι για πέταμα.
Εδώ και μερικά χρόνια όλο και περισσότερος κόσμος ανακαλύπτει ή επανανακαλύπτει λέξεις που τότε υποστήριζε πως στις μέρες μας θα είχαν πια ξεχαστεί:
Ανεργία, ανέχεια, φτώχεια, μετανάστευση, απλήρωτη ή κακοπληρωμένη δουλειά, παραβίαση ωραρίων ή ανύπαρκτα ωράρια, εργοδοτική αυθαιρεσία και πολλές άλλες.
Μένει ν' ανακαλύψει ή να επανανακαλύψει και τις λέξεις συλλογικότητα, μαζική οργάνωση, μαζικός αγώνας, διεκδίκηση, ανατροπή.
Το κακό είναι πως στη βιβλιοθήκη πολλών από τους παλιούς δεν υπάρχουν πια μαρξιστικά βιβλία. Είχαν γεμίσει τότε τα παλαιοπωλεία και τα βρίσκαμε φτηνά εμείς οι κολλημένοι.
Μπορούν να τα ξαναβρούν εκεί ή να τους τα δανείσουμε.