τις 18 Μαρτίου 1871 και ενώ η αστική γαλλική κυβέρνηση του Θιέρσου έχει συνθηκολογήσει με τους Πρώσους εισβολείς που έφτασαν έξω από το Παρίσι, απειλώντας το με κατοχή, την άμυνα της πόλης αναλαμβάνει ο ίδιος ο εργαζόμενος λαός της, συγκροτώντας πολιτοφυλακή, με το σύνθημα «Πατριώτες στα όπλα!».
Οι Πρώσοι, τελικά, δεν επιτέθηκαν, σε συμφωνία με τη γαλλική κυβέρνηση που οχυρώθηκε στις Βερσαλλίες, καθώς μια επίθεση στο Παρίσι θα έστρεφε υπέρ των εξεγερμένων το μεγαλύτερο μέρος του γαλλικού λαού.
Στις 26 Μαρτίου ο παρισινός λαός εκλέγει νέα δημοτική αρχή, η οποία δύο μέρες μετά ανακηρύσσει την Κομμούνα του Παρισιού, που παίρνει μια σειρά μέτρα σε σοσιαλιστική κατεύθυνση.
Είναι η πρώτη φορά στην παγκόσμια ιστορία που η εργατική τάξη σε συμμαχία με τους άλλους εργαζόμενους (δυστυχώς, όμως, όχι και με τους αγρότες, όπως επισήμαναν οι Μαρξ και Ένγκελς, αλλά και ο Μπακούνιν), όχι μόνο εξεγείρεται -όπως έκανε το 1848- αλλά παίρνει και την εξουσία.
Από τις 2 Απριλίου η Κομμούνα βρίσκεται αντιμέτωπη με τις επιθέσεις του αστικού στρατού των Βερσαλλιών και στις 21-28 Μαΐου οι επαναστάτες ηττώνται. Περίπου 30.000 ήταν οι νεκροί Παριζιάνοι στις μάχες και στις εκτελέσεις που ακολούθησαν την ήττα. Μεγάλο μέρος τους ήταν γυναίκες, η συμβολή των οποίων στην Κομμούνα και στην άμυνά της ήταν εξαιρετικά σημαντική.
Η Κομμούνα αποτέλεσε την πρώτη «έφοδο στον ουρανό», για την κοινωνική απελευθέρωση του προλεταριάτου και των άλλων φτωχών εργαζομένων.
Απέδειξε την αναγκαιότητα της εργατο-αγροτικής συμμαχίας, που απουσίαζε το 1871.
Όπως απέδειξε και ότι οι εκμεταλλευόμενοι είναι σε θέση να ανατρέπουν την αστική εξουσία, δείχνοντας συνάμα και τα όρια μιας κυρίαρχης αυταπάτης, πως η επαναστατική εξουσία μπορούσε να επιβιώσει χωρίς να συντρίψει εντελώς τον αστικό κρατικό μηχανισμό.
Ήταν αυτά τα διδάγματα από την ηρωική εποποιία των εργατών και του λαού του Παρισιού που συνέβαλαν καθοριστικά στις νικηφόρες επαναστάσεις του 20ού αιώνα, με πρώτη τη Ρωσική Οκτωβριανή Επανάσταση του 1917.
ergasia.net, 18 Μαρτίου 2020