Έτσι αποκαλούνταν, υποτιμητικά, οι Έλληνες μετανάστες στις ΗΠΑ, όπως και όλοι όσοι προέρχονταν από την ανατολική Μεσόγειο. Καθώς επίσης και "λιγδιάρηδες" και "αρουραίοι".
Αν και ήταν πολλοί αυτοί που 'χαν βρεθεί εκεί από παλιότερα,
σαν σήμερα, στις 11 Απριλίου 1890, έγινε η αποβίβαση της πρώτης συγκροτημένης ομάδας στο νησί Έλις της Νέας Υόρκης, όπου, με κριτήριο την ύπαρξη νόμιμων εγγράφων και την κατάσταση της υγείας, ξεδιαλέγονταν αυτοί που θα γίνονταν δεκτοί κι εκείνοι που θα επέστρεφαν στην Ελλάδα.
Οι αυστηροί έλεγχοι και σειρά αντιμεταναστευτικών νόμων είχαν ως συνέπεια, επί δεκαετίες, να είναι δεκάδες χιλιάδες όσοι μετανάστευαν παράνομα, κυρίως μέσω του μπαρκαρίσματος σε κάποιο πλοίο που θα έπιανε αμερικανικό λιμάνι.
Καταφρόνια, κυνηγητά, εξευτελισμοί, έντονη ροπή στην παραβατικότητα, ως συνέπεια της γκετοποίησης. Πρώτοι στα ποσοστά δικαστικών καταδικών, σε σχέση με κάθε άλλη εθνότητα μεταναστών, κατά τη δεκαετία του 1910.
Εντούτοις, κάποιοι κατόρθωσαν να προκόψουν. Και όταν μετά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο εξαπολύθηκαν διώξεις από την Κου Κλουξ Κλαν, ίδρυσαν το 1922 την ΑHEPA, με κύρια επιδίωξη τον εξαμερικανισμό τους, ώστε να πάψουν να αποτελούν στόχο ρατσιστικών επιθέσεων.
Χρειάστηκε η παρέμβαση της Εκκλησίας, η αντίδραση των φτωχότερων μεταναστών και η ίδρυση της ανταγωνιστικής GAPA, για να διατηρηθούν οι αναφορές στην ελληνικότητα.
Η στάση των αγγλοσαξωνικής προέλευσης Αμερικανών έναντι των Ελλήνων άλλαξε κατά τον Ελληνοϊταλικό Πόλεμο του 1940-41. Τότε που η απόκρουση της επίθεσης της φασιστικής Ιταλίας και η καταδίωξη των στρατευμάτων του Μουσολίνι στα αλβανικά βουνά, προκάλεσε τον θαυμασμό προς τους μέχρι τότε... "λιγδιάρηδες" και "αρουραίους".