Με ψυχική συντριβή, μόλις πληροφορήθηκα ότι ο φίλος και σύντροφος Δημήτρης Λιβιεράτος δεν είναι, πια, κοντά μας. Έφυγε σε ηλικία 96 χρονών.
Τον γνώρισα στα μέσα της δεκαετίας του '90, όταν έγραφα το πρώτο μου βιβλίο για την κοινωνική ιστορία της ελληνικής εργατικής τάξης, συνεργαστήκαμε πολλές φορές έκτοτε, ακόμη και σε τηλεοπτικά αφιερώματα για την ιστορία του εργατικού κινήματος. Και θεώρησα υποχρέωσή μου το ότι πριν 12 χρόνια πήρα την πρωτοβουλία για μια εκδήλωση προς τιμή του.
Θρυλική μορφή του εργατικού μας κινήματος και ιστορικός, σάρκα από τη σάρκα της τάξης μας, ο Δημήτρης Λιβιεράτος γεννήθηκε το 1927 και σε ηλικία μόλις 16 ετών εντάχθηκε στον ΕΛΑΣ της Αθήνας και πολέμησε και στις μάχες των Δεκεμβριανών.
Ενταγμένος στο Επαναστατικό Σοσιαλιστικό (Κομμουνιστικό) Κόμμα Ελλάδας, μια μικρή επαναστατική οργάνωση που συμμετείχε στην εαμική Αντίσταση, αν και το ΚΚΕ ήταν εχθρικό απέναντί της, το 1946 έγινε ιδρυτικό μέλος του τροτσκιστικού Κομμουνιστικού Διεθνιστικού Κόμματος Ελλάδας (ΚΔΚΕ).
Γνώρισε διώξεις και εξορίστηκε στη Μακρόνησο, και ως τεχνίτης λιθογράφος υπήρξε στέλεχος του συνδικαλιστικού κινήματος.
Στα 1959-62 ο Δημήτρης Λιβιεράτος συμμετείχε, στο πλευρό του ηγέτη της 4ης Διεθνούς, Μιχάλη Ράπτη (Πάμπλο), στην Αλγερινή Επανάσταση, ως υπεύθυνος του παράνομου εργοστασίου της ερήμου, όπου κατασκευαζόταν το θρυλικό οπλοπολυβόλο ΡΜ.
Επιστρέφοντας στην Ελλάδα, συνέχισε τη δράση του ως στέλεχος του συνδικαλιστικού κινήματος και του ΚΔΚΕ και συμμετείχε στις εκδοτικές του δραστηριότητες.
Κατορθώνοντας να διαφύγει στη Γερμανία, λίγο μετά την επιβολή της στρατιωτικής δικτατορίας, συμμετείχε ενεργά στην αντιδικτατορική Αντίσταση και συνεργάστηκε με το ΠΑΚ του Ανδρέα Παπανδρέου, ενώ υπήρξε και μέλος της Κ.Ε. του ΠΑΣΟΚ, μαζί και πάλι με τον Πάμπλο, στα 1974-76. Ήταν τα χρόνια των αναφορών του ΠΑΣΟΚ στον μαρξισμό, στις οποίες συνέβαλε καθοριστικά, ως επικεφαλής της Επιτροπής Διαφώτισης. Μέχρι τη διαγραφή του.
Παραμένοντας μέχρι τέλους κομμουνιστής επαναστάτης, ασχολήθηκε, έκτοτε, κυρίως με τη μελέτη της ιστορίας του εργατικού και κομμουνιστικού κινήματος, γράφοντας πλήθος βιβλίων και άρθρων, ως οργανικός διανοούμενος της εργατικής τάξης.
Αφήνοντας σημαντικό έργο που θα χρησιμεύσει και στους αγώνες του μέλλοντος.
Αθάνατος!