Με αφορμή αναφορές στην εμφύλια αντιπαράθεση στα χρόνια της Κατοχής και κατά τα Δεκεμβριανά, και σε "θύματα της κομμουνιστικής βίας", γίνεται για μια ακόμη φορά λόγος και για τον Κίτσο Μαλτέζο. Τον φοιτητή που την 1η Φεβρουαρίου 1944 "δολοφόνησαν χωρίς λόγο οι αιμοδιψείς κομμουνιστές" του ΕΛΑΣ Σπουδαστών, που συγκροτούνταν από μέλη της ΕΠΟΝ. Για τον "αγαπημένο των θεών", όπως χαρακτηρίζεται σε ένα από τα βιβλία που γράφτηκαν για να τον τιμήσουν.
Δυστυχώς, εκτός από τους αντικομμουνιστές (όπως ο Σύνδεσμος Μαχητών της Χ, που μέχρι πρόσφατα διοργάνωνε εκδηλώσεις στη μνήμη του), τα περί "αθώου θύματος" επαναλαμβάνει και κόσμος αριστερός, που, όπως καταλαβαίνω, είναι στρεβλά πληροφορημένος. Ακριβώς γιατί ο "αγαπημένος των θεών" εμφανίζεται σαν ένας φέρελπις νέος που έπεσε θύμα λανθασμένων πρακτικών του εαμικού κινήματος.
Για να δούμε, λοιπόν, ποιος ήταν και γιατί έχασε τη ζωή του ο Κίτσος (Χρήστος) Μαλτέζος:
Γεννημένος το 1921, γόνος αστικής οικογένειας, με προγόνους τον στρατηγό Μακρυγιάννη, αλλά και τους μεγαλοαστούς Μαλτέζο και Σκουζέ, εντάχθηκε τον χειμώνα 1941-42 στην ΟΚΝΕ και αναδείχτηκε σε κορυφαίο στέλεχος της Σπουδάζουσας της Αθήνας, ως φοιτητής της Νομικής. Από την ΟΚΝΕ αποχώρησε τον Ιανουάριο 1943 και δυο μήνες μετά προσχώρησε στην εθνικιστική και φιλοφασιστική οργάνωση ΡΑΝ, ο πλήρης τίτλος της οποίας (Ρωμυλία - Αυλών - Νήσοι) δεν αφήνει κανένα περιθώριο αμφιβολίας ως προς την ιδεολογική της φυσιογνωμία.
Παράλληλα και ενώ στον φοιτητικό κόσμο αναπτυσσόταν με ραγδαίους ρυθμούς η επιρροή της ΕΠΟΝ, ο Μαλτέζος εντάχθηκε και στον Εθνικό Σύνδεσμο Ανωτάτων Σχολών (ΕΣΑΣ), ο οποίος συγκρουόταν ακόμη και ένοπλα με τους επονίτες.
Από τον Νοέμβριο 1943, η ΡΑΝ και ο ΕΣΑΣ είχαν συμφωνήσει στενή συνεργασία με τα Τάγματα Ασφαλείας, τη Χ, τον δωσιλογικό ΕΔΕΣ της Αθήνας (που τον είχε αποκηρύξει ο Ζέρβας) και άλλες φασιστικές οργανώσεις, και οι ένοπλες συγκρούσεις -στις οποίες συμμετείχε και ο Μαλτέζος- ήταν σχεδόν καθημερινή πραγματικότητα.
Η απόφαση για την εκτέλεσή του, με ενέδρα, πάρθηκε ακριβώς γι' αυτόν τον λόγο. Όπως και για το ότι, ως πρώην ηγετικό στέλεχος της Σπουδάζουσας της ΟΚΝΕ, είχε παραδώσει στην Ειδική Ασφάλεια κατάλογο ονομάτων των φοιτητών που γνώριζε πως ήταν κομμουνιστές ή συμπαθούντες.
Ως υπεύθυνος για την απόφαση θεωρήθηκε ο Άδωνις Κύρου, (ο μετέπειτα σκηνοθέτης του "Μπλόκου"), ο οποίος έζησε επί δεκαετίες στο Παρίσι, από το 1945 και μετά, έχοντας σε βάρος του καταδίκη σε θάνατο από το μεταβαρκιζιανό καθεστώς.
Για να μην υπάρχει η ελάχιστη αμφιβολία ως το τι συνέβαινε τότε, αρκεί να αναφέρω ότι τον επικήδειο για τον "αγαπημένο των θεών" εξεφώνησε ο κατοχικός πρωθυπουργός Ιωάννης Ράλλης. Με τη συναίνεση, φυσικά, της οικογένειας και των συναγωνιστών του "αθώου θύματος"...
