"Δοκιμάζεται η ενότητα της ΛΑΕ". "Διασπάται η ΛΑΕ". Αυτοί και άλλοι ανάλογοι τίτλοι άρθρων σε ιστοσελίδες, αναρτώνται και σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης, συνοδευόμενα από ανάλογα σχόλια. Τα περισσότερα -απ' όσα παρακολούθησα- γραμμένα από ανθρώπους που ούτε το άρθρο που σχολιάζουν δεν διάβασαν, αλλά τους ενθουσίασε ο τίτλος. Επιτέλους, "τέλος με τους αποστάτες - διασπαστές", επιχαίρουν κάποιοι οπαδοί του Τσίπρα. Επιτέλους, "τέλος με το ανάχωμα στην επικείμενη επανάσταση", αναφωνούν άλλοι, που έχουν ζωστεί τα όπλα, αλλά τους εμποδίζει ο Λαφαζάνης να τα χρησιμοποιήσουν.
Γιατί διασπάται η ΛΑΕ; Μα, επειδή το Αριστερό Ρεύμα -η πιο μαζική από τις δυνάμεις που τη συγκροτούν- μετεξελίχθηκε σε πολιτική οργάνωση. Ακριβώς όπως είναι και οι άλλες μικρότερες συλλογικότητες που εντάσσονται στη ΛΑΕ, η οποία συγκροτήθηκε ως μέτωπο και τέτοιο παραμένει.
Καμιά διάσπαση, κατά συνέπεια, αλλά αντίθετα ενδυνάμωση του μετωπικού σχήματος, με την αποσαφήνιση της φυσιογνωμίας και της οργανωτικής δομής του Αριστερού Ρεύματος, που θα συλλειτουργεί, πλέον, με όρους πολύ πιο σαφείς και διακριτούς, διευκολύνοντας έτσι τη λειτουργία και της Λαϊκής Ενότητας.
Και οι διαφωνίες στις γραμμές του Αριστερού Ρεύματος, ως προς τη φυσιογνωμία και την πολιτική του, που εκφράστηκαν και με κείμενο δεκάδων μελών του; Αυτές δεν συνιστούν "δοκιμασία";
Ναι! Αν μιλούσαμε με όρους μονολιθικότητας και "ενιαίας σκέψης", δοκιμασία θα συνιστούσαν. Μόνο που απέχουμε πολλές δεκαετίες από τότε που η διαφορετική άποψη -εκφραζόμενη στα κρυφά, με όρους φραξιονιστικούς- διατάρασσε την κομματική συνοχή. Προτιμάμε να μιλάμε με όρους γκραμσιανούς, για συλλογικό διανοούμενο, που οι εσωτερικές αντιθέσεις και οι αντιπαραθέσεις αποτελούν όρο εκ των ουκ άνευ για την ίδια του την ύπαρξη.