Ήδη από τους πρώτους μήνες της πανδημίας και με τη λήψη των πρώτων μέτρων προστασίας από την εξάπλωσή της, έγινε ολοφάνερο πως το ζήτημα αυτό δεν θα μπορούσε παρά να αποτελέσει ένα ακόμη πεδίο αντιπαράθεσης απόψεων και πολιτικών θέσεων, και τελικά ταξικού ανταγωνισμού. Με το αστικό κράτος να επιχειρεί την εκμετάλλευση της υγειονομικής κρίσης για την προώθηση των αστικών ταξικών συμφερόντων και την αναίρεση σειράς από κατακτήσεις των εργαζομένων, και τον κόσμο της εργασίας και την Αριστερά να αντιτάσσονται, αντιπαραθέτοντας την ενίσχυση του δημόσιου συστήματος υγείας και την προστασία της ζωής των εργαζόμενου λαϊκού κόσμου.
Στο πλαίσιο αυτής της αντιπαράθεσης, η Αριστερά και οι δυνάμεις της στο συνδικαλιστικό και στα άλλα κοινωνικά κινήματα, αντιτάχθηκαν στην κατευθυνόμενη από τη διεθνή Ακροδεξιά συνωμοσιολογία, στην άρνηση του ιού, που εμφανιζόταν ως «μουφοϊός» και «γριπούλα», στην άρνηση μέτρων προστασίας της δημόσιας υγείας, όπως οι ενίοτε αναγκαίοι περιορισμοί κυκλοφορίας, οι μάσκες κ.λπ. Αντίστοιχη ήταν και παραμένει η θέση της και έναντι των εμβολίων, που είναι σε θέση να συμβάλλουν καθοριστικά στην ανοσοποίηση της μεγάλης πλειονότητας και τελικά του συνόλου του πληθυσμού.
Στο πλαίσιο αυτό, η Αριστερά, με τα κενά, τις ελλείψεις και τις αδυναμίες της, έδωσε και συνεχίζει να δίνει μάχες, όπως αυτές κατά της απαγόρευσης των λαϊκών κινητοποιήσεων, που αποκορυφώθηκαν με τις διαδηλώσεις για την επέτειο της εξέγερσης του Νοέμβρη, που έσπασαν την απαγόρευση, κατά της ποινικοποίησης των μαθητικών καταλήψεων, που απαιτούσαν ολιγομελή τμήματα για προστασία των μαθητών από τον ιό, κατά των αστυνομικών καταδρομών σε πλατείες και πανεπιστημιακές σχολές. Ταυτόχρονα με τους αγώνες που δόθηκαν όλο αυτό το διάστημα για τη θωράκιση του δημόσιου συστήματος υγείας, την υπεράσπιση των εργασιακών δικαιωμάτων, την υπεράσπιση του 8ωρου, αλλά και ενάντια στην περιβαλλοντική καταστροφή που προκαλεί η λαίλαπα των ανεμογεννητριών, ενάντια στις γυναικοκτονίες και τον σεξισμό κ.λπ. κ.λπ.
Διατυπώνοντας με σαφήνεια τη θέση της υπέρ του μαζικού εμβολιασμού για την ανάσχεση της εξάπλωσης της πανδημίας, η Αριστερά βρέθηκε αντιμέτωπη με έναν ορυμαγδό επιθέσεων από κόσμο που προαναγγέλλει τη χρεοκοπία της, όταν δεν διαβεβαιώνει ότι αυτή έχει ήδη συντελεστεί. Κι αυτό γιατί η Αριστερά ταυτίζεται, τάχα, με την κυβερνητική πολιτική που προωθεί τους εμβολιασμούς. Και μάλιστα τάσσεται και υπέρ των υποχρεωτικών εμβολιασμών.
Βέβαια, οι επιθέσεις αυτές στηρίζονται στο κενό, όπου και προορίζονται να πέσουν. Κι αυτό γιατί, έχοντας την αφετηρία τους στη γνωστή θέση της διεθνούς Ακροδεξιάς κατά των όποιων μέτρων προστασίας από την πανδημία, ο κίνδυνος της οποίας θεωρείται ανύπαρκτος, παραβλέπουν το γεγονός ότι οι μαζικοί εμβολιασμοί που προωθεί η κυβέρνηση αποδεικνύονται φιάσκο και η καθυστέρησή τους προσλαμβάνει χαρακτηριστικά εγκληματικού σκανδάλου. Όχι γιατί η κυβέρνηση δεν θα ήθελε να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα και να επανέλθει η χώρα στην «κανονικότητα», την τόσο αναγκαία για την εύρυθμη λειτουργία των διαδικασιών αναπαραγωγής του κεφαλαίου, αλλά γιατί πολυποίκιλα συμφέροντα προκαλούν πολυποίκιλες αντιφάσεις και αδιέξοδα.
Οι κύκλοι αυτοί, εμφανίζοντας το διεθνές κεφάλαιο να προωθεί τους εμβολιασμούς και να συνδέει μ’ αυτούς τα συμφέροντά του, ηθελημένα ή άθελα συγκαλύπτουν το μεγαλύτερο έγκλημα αυτού του καιρού: την εγκατάλειψη των φτωχών χωρών του Παγκόσμιου Νότου, όπου οι λαοί εξεγείρονται απαιτώντας μαζικούς εμβολιασμούς. Αυτούς ακριβώς που η διεθνής Ακροδεξιά και οι όποιοι άλλοι αφελείς ή μη συνοδοιπόροι της εμφανίζουν ως επιδίωξη του διεθνούς κεφαλαίου.
Οι κύκλοι αυτοί αγνοούν ή κάνουν πως αγνοούν, ότι η στάση τους κατά των εμβολιασμών και των άλλων μέτρων θωράκισης της δημόσιας υγείας προβάλλονται καθημερινά ως βασικό προπαγανδιστικό επιχείρημα από τον ακροδεξιό πρόεδρο της Βραζιλίας Μπολσονάρου, ο οποίος, καθώς οι νεκροί –κυρίως μεταξύ του φτωχόκοσμου στις φαβέλες- έχουν ξεπεράσει το μισό εκατομμύριο, βρίσκεται αντιμέτωπος με λαϊκή εξέγερση που απαιτεί τροφή και εμβόλια.
Καθώς δεν είναι και τόσο εύκολο να πειστεί ο πολύς κόσμος ότι η Αριστερά χρεοκοπεί και ξεπουλάει τα λαϊκά συμφέροντα επειδή τάσσεται υπέρ της θωράκισης της δημόσιας υγείας και κατά συνέπεια και υπέρ των μαζικών εμβολιασμών, η επίθεση τείνει να αποσιωπήσει τη συνολικότερη αντίθεση αυτών των κύκλων προς τα εμβόλια και επικεντρώνεται στους υποχρεωτικούς εμβολιασμούς.
Έτσι, έχει αρχίσει μια ρυπαρή εκστρατεία δυσφήμησης της Αριστεράς, που εμφανίζεται να συναινεί στις απολύσεις ή στη στέρηση δικαιωμάτων των εργαζομένων σε περίπτωση άρνησής τους να εμβολιαστούν.
Φυσικά, ο ισχυρισμός αυτός είναι ψευδέστατος. Είναι, πλέον, γνωστό σε καθέναν που παρακολουθεί την επικαιρότητα, ότι ο ένας μετά τον άλλον, οι αριστεροί πολιτικοί φορείς, οι αριστερές συνδικαλιστικές κινήσεις και οι κινήσεις για τα δημοκρατικά δικαιώματα, τάσσονται ξεκάθαρα και χωρίς περιστροφές κατά των υποχρεωτικών εμβολιασμών, τις απολύσεις και την κατάργηση εργασιακών δικαιωμάτων με πρόσχημα την πανδημία. Ακόμη και σε κλάδους, όπως ο υγειονομικός, όπου οι εργαζόμενοι που έρχονται σε άμεση επαφή με ασθενείς και πολύ άλλο κόσμο υποχρεούνται να εμβολιάζονται, ενδεχόμενη άρνηση εμβολιασμού δεν μπορεί να σημαίνει, σε καμιά απολύτως περίπτωση, στέρηση δικαιωμάτων, πόσο μάλλον απόλυση. Η μετάθεση σε υπηρεσία που απομακρύνει τον ανεμβολίαστο από την επαφή με πολύ κόσμο είναι αρκετή. Χωρίς μείωση αποδοχών, χωρίς στέρηση δικαιωμάτων.
Βέβαια, η Αριστερά δεν θα κάνει το χατίρι όσων επικαλούνται τους υποχρεωτικούς εμβολιασμούς, αλλά στην πραγματικότητα αρνούνταν εξαρχής πως υπάρχει πανδημία, μιλώντας για «μουφοϊό», εκστράτευαν ενάντια σε κάθε μέτρο προστασίας της δημόσιας υγείας, αποδοκίμαζαν τις μάσκες, αντιμάχονταν τα εμβόλια.
Η Αριστερά δεν πρόκειται να υιοθετήσει την ατζέντα της διεθνούς Ακροδεξιάς, για να ικανοποιήσει όσους δεν βρήκαν να πουν μια λέξη αποδοκιμασίας για τις φασιστοσυνάξεις κατά των εμβολίων, όπου κυριάρχησε το σύνθημα «αναρχικοί και μπολσεβίκοι αυτή η γη δεν σας ανήκει» και ακούστηκαν ακόμη και εκκλήσεις για στρατιωτικό πραξικόπημα.
Όπως, από την άλλη πλευρά, η Αριστερά δεν θα χαρακτηρίσει φασίστες όλους εκείνους τους ανθρώπους που αγωνιούν εξαιτίας της αλλοπρόσαλλης κυβερνητικής πολιτικής και είναι επιφυλακτικοί απέναντι στα εμβόλια. Και σε καμιά περίπτωση δεν θα συναινέσει στη σχεδιαζόμενη επίθεση της κυβέρνησης κατά των εργαζομένων, με πρόσχημα τους εμβολιασμούς.
Σε κάθε απόπειρα να πληγούν τα συμφέροντα του κόσμου της εργασίας, η Αριστερά θα είναι και πάλι στους δρόμους. Όπως κάνει από τον πρώτο καιρό της πανδημίας.
*kommon.gr, 22 Ιουλίου 2021