Στις 18 Φεβρουαρίου 1952 η κυβέρνηση του Κέντρου, με πρωθυπουργό τον Νικόλαο Πλαστήρα, έφερε στη Βουλή τη συμφωνία ένταξης της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ, την ίδια μέρα που εντασσόταν και η Τουρκία.
Η συμφωνία υπερψηφίστηκε από το σύνολο των βουλευτών του Κέντρου και της Δεξιάς, ενώ την καταψήφισαν οι οχτώ βουλευτές της ΕΔΑ και ο εκλεγμένος με την ΕΔΑ ανεξάρτητος βουλευτής, Μιχάλης Κύρκος.
Είχε προηγηθεί η αποστολή ελληνικού εκστρατευτικού σώματος στην Κορέα και ένα μήνα μετά την ένταξη της χώρας στο ΝΑΤΟ ο δυτικός προσανατολισμός της επικυρώθηκε με την εκτέλεση του Νίκου Μπελογιάννη και των συντρόφων του. Συνάμα, η ελληνική κυβέρνηση δεσμεύτηκε να μη θέσει στον ΟΗΕ το ζήτημα της απελευθέρωσης της Κύπρου από τους Βρετανούς αποικιοκράτες, ενώ η άμυνα της Ελλάδας ταυτίστηκε με την αντιμετώπιση του “από Βορράν κινδύνου”. Στράφηκε, δηλαδή, προς την εχθρική αντιμετώπιση των γειτονικών λαϊκών δημοκρατιών.
Σε βάρος των συμφερόντων του λαού μας. Σε βάρος των λαών όλου του κόσμου.