Πρόκειται για την τελευταία μαχητική αγωνιστική εκδήλωση που έγινε στην Ελλάδα λίγες μόλις μέρες πριν τα τεθωρακισμένα της Χούντας επιβάλουν την 7χρονη στρατιωτική δικτατορία. Κι όμως, πενήντα χρόνια μετά, ελάχιστα έχει συζητηθεί, σχεδόν τίποτα δεν έχει γραφτεί γι' αυτήν και φυσικά την αγνοεί ο πολύς κόσμος.
Ενώ πύκνωναν τα σύννεφα που προμήνυαν την καταιγίδα, οι πολιτικοί φορείς της Αριστεράς (το παράνομο ΚΚΕ και η ΕΔΑ, αλλά και ο κύκλος της "Αναγέννησης", οι τροτσκιστικές οργανώσεις κ.λπ.), αν και έκαναν λόγο για σχέδια αντιδημοκρατικής εκτροπής, ετοιμάζονταν για τις εκλογές που είχαν προκηρυχθεί για τον Μάιο. Με αυτόνομη κάθοδο (ΕΔΑ και ΣΠΑΚ της "Αναγέννησης") ή με στήριξη της ΕΔΑ (τροτσκιστές).
Στον χώρο των οικοδόμων, που από το 1960 βρίσκονταν στην πρωτοπορία των λαϊκών αγώνων, αποφασίστηκε για τις 12 Απριλίου πανελλαδική πολιτική απεργία με κεντρικό σύνθημα "Όχι στη νέα εκτροπή! Όχι στη δικτατορία!".
Η απόφαση πάρθηκε από τη Συντονιστική Επιτροπή Οικοδόμων, που αντιπροσώπευε τα μαζικά σωματεία τα οποία δεν γίνονταν δεκτά στην εργατοπατερική Ομοσπονδία Οικοδόμων του εγκάθετου Λυκιαρδόπουλου. Για τη λήψη της απόφασης έγινε σκληρή διαμάχη, καθώς η ΕΔΑ (στην οποία εντάσσονταν όλα τα στελέχη της Συντονιστικής Επιτροπής) είχε προτάξει την εκλογική μάχη.
Αξίζει να σημειωθεί ότι μεταξύ των στελεχών του κινήματος των οικοδόμων και των κομματικών σχηματισμών της Αριστεράς (ΚΚΕ και ΕΔΑ) υπήρχε επί χρόνια μια ιδιόμορφη κατάσταση. Οι οικοδόμοι κομμουνιστές είχαν αρνηθεί να υλοποιήσουν την απόφαση του 1958 για διάλυση των παράνομων κομματικών οργανώσεων του ΚΚΕ και συνέχισαν να δρουν ταυτόχρονα ως μέλη του παράνομου ΚΚΕ και της ΕΔΑ μέχρι το 1962.
Οι οικοδόμοι ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα της Συντονιστικής και το πρωί της 12ης Απριλίου πραγματοποίησαν ως απεργοί μια από τις πλέον μαζικές συγκεντρώσεις μέσα και έξω από το θέατρο "Περοκέ" στο Μεταξουργείο.
Στην απόπειρά τους να πραγματοποιήσουν πορεία, δέχτηκαν άγρια επίθεση απ' την αστυνομία, με συνέπεια 84 τραυματίες και 78 συλλήψεις. Εντούτοις, αμύνθηκαν σθεναρά και οι ίδιοι, 
στο νοσοκομείο 51 αστυνομικούς.
Από την επόμενη μέρα αναπτύχθηκε ένα τεράστιο κίνημα αλληλεγγύης προς τους τραυματίες και συλληφθέντες, για την οικονομική ενίσχυση των οικογενειών τους, με τη συμμετοχή δεκάδων χιλιάδων οικοδόμων που έδιναν έως και από ένα μεροκάματο.
Από τους συλληφθέντες, οι 25 προφυλακίστηκαν και η επιβολή της δικτατορίας τούς βρήκε ήδη κρατούμενους. Παράλληλα, πολλά στελέχη του οικοδομικού κινήματος είχαν περάσει ήδη στην παρανομία μετά την απεργία, για να μη συλληφθούν, και αποτέλεσαν τον πρώτο πυρήνα του εργατικού αντιδικτατορικού κινήματος.