Ήταν Κυριακή 27 Απριλίου 1941 όταν τα γερμανικά στρατεύματα καταλάμβαναν την Αθήνα με τους άδειους δρόμους, οι κάτοικοι της οποίας κλείστηκαν στα σπίτια τους, αντιδρώντας έτσι στους εισβολείς.
Ενώ ήδη είχε υπογραφεί η συνθηκολόγηση με όρους ατιμωτικούς για τον ελληνικό στρατό, από τους επικεφαλής του στρατηγούς (Τσολάκογλου, Μπάκο, Δεμέστιχα κ.ά.) που θα σχηματίσουν αμέσως μετά την πρώτη κατοχική κυβέρνηση, τους ναζί υποδέχεται στην πρωτεύουσα, στη διασταύρωση Κηφισίας και Αλεξάνδρας, αντιπροσωπεία αποτελούμενη από τους διορισμένους από τη δικτατορία της 4ης Αυγούστου δημάρχους Αθήνας και Πειραιά, και τον νομάρχη Αττικοβοιωτίας. Επικεφαλής της βρίσκεται ο φρούραρχος της πόλης, υποστράτηγος Χρήστος Καβράκος, ο οποίος την παρέδωσε και τυπικά στους κατακτητές και θα συνεργαστεί μαζί τους σε όλη τη διάρκεια της Κατοχής.
Θα αναλάβει, μάλιστα, γενικός διευθυντής της Πανελλήνιας Ένωσης Γεωργικών Συνεταιρισμών, θέση από την οποία πρωτοστάτησε στη λεηλασία του αγροτικού εισοδήματος από τους κατακτητές.
Έχοντας συμμετάσχει στους πολέμους της περιόδου 1912-22, ο Τρικαλινός Χρήστος Καβράκος ήταν διοικητής του 5ου Συντάγματος Πεζικού της γενέτειράς του, όταν στις 2 Φεβρουαρίου 1925 έγινε η μεγάλη κινητοποίηση των αγροτών της περιοχής με αίτημα τη διανομή χωραφιών, στην οποία συμμετείχαν και οι εργάτες και επαγγελματίες της πόλης των Τρικάλων. Ήταν αυτός που διέταξε τον στρατό να ανοίξει πυρ κατά των διαδηλωτών, δολοφονώντας εφτά συμπολίτες του, μεταξύ των οποίων και ένα δωδεκάχρονο κοριτσάκι, και τραυματίζοντας άλλους είκοσι πέντε.
Για το έγκλημά του αυτό και για την προδοτική του στάση στις 27 Απριλίου 1941 και στη συνέχεια, ο Καβράκος εκτελέστηκε κατά τα Δεκεμβριανά του 1944 από την ΟΠΛΑ ή την Εθνική Πολιτοφυλακή.
Εντούτοις, η μνήμη του δολοφόνου και δωσίλογου προδότη τιμάται από το ελληνικό κράτος. Μια οδός των Τρικάλων φέρει το όνομά του, ενώ υπάρχει και προτομή του για να θυμίζει τις υπηρεσίες του προς... το έθνος!
