Δημοσιεύτηκε στο Βαθύ Κόκκινο στις 14 Νοεμβρίου 2014.
Συνειρμοί λόγω των ημερών και των όσων συμβαίνουν με την έξαρση του κρατικού αυταρχισμού, που προσλαμβάνει χαρακτηριστικά εκτροπής, με αφορμή τις επιφυλάξεις της Αριστεράς μπροστά σε ενδεχόμενη ανοιχτή αντιπαράθεση στους δρόμους:
Ήταν αρχές 1973 και στο ΚΚΕ εσ. είχε τεθεί από την ομάδα Κύρκου ζήτημα αλλαγής της πολιτικής του κόμματος. Συγκεριμένα, ζητούσαν την αξιοποίηση των «ρηγμάτων» του δικτατορικού καθεστώτος, άρα ακόμη και την αναγνώριση του χουντικού Συντάγματος προκειμένου, μέσω ενδεχόμενων εκλογών, να ανατραπεί η χούντα.
Δημοσιεύτηκε τότε, στην «Κομμουνιστική Επιθεώρηση», που εξέδιδε το ΚΚΕ εσ. και κυκλοφορούσε παράνομα στην Ελλάδα, ένα άρθρο του Νίκου Καρρά, ο οποίος αναπλήρωνε τον φυλακισμένο γραμματέα του κόμματος, Μπάμπη Δρακόπουλο. Για να δώσει ζωντανά μια εικόνα του τι ακριβώς ζητούσαν οι διαφωνούντες, ο Καρράς έφερε ένα παράδειγμα, που το μεταφέρω από μνήμης:
Έστω ότι σε έναν κλάδο έχουμε καταφέρει να συγκροτήσουμε δυνάμεις ικανές να στηρίξουν μια νόμιμη εφημερίδα που προβάλλει τα εργατικά αιτήματα. Η παράνομη συνδικαλιστική δράση, με την καθοριστική συμβολή και της εφημερίδας, φτάνει μέχρι του σημείου να έχουμε τη δυνατότητα απεργίας.
Τίθεται το ζήτημα τι στάση θα κρατήσει η εφημερίδα. Θα στηρίξει την απεργία, που, ούτως ή άλλως, θα είναι παράνομη;
Κατά τον σ. Λουκίδη (το ψευδώνυμο του Κύρκου), η εφημερίδα πρέπει να μείνει ουδέτερη για να μη μας την κλείσουν…