του Γιώργου Αλεξάτου
Είναι εξαιρετικά δύσκολο, έως και ακατόρθωτο να καταλάβει κάποιος που δεν έζησε εκείνη τη νύχτα των εκλογών της 18ης Οκτωβρίου 1981 γιατί τα δύο τρίτα περίπου του ελληνικού λαού είτε πανηγύριζαν είτε ένιωθαν μια αίσθηση ανακούφισης.
Δεκαετίες παντοδυναμίας της Δεξιάς, κυριαρχία του χωροφύλακα, ο δωσίλογος και ο μαυραγορίτης της Κατοχής με λεφτά και εξουσία. Και η πλειονότητα του κόσμου στην απέξω.
Εκείνη τη νύχτα όλος αυτός ο κόσμος ένιωθε πως κάτι θα άλλαζε. Είτε ριζικά είτε επιμέρους. Και θεωρούσε πως είχε νικήσει.
Γι” αυτό και συνεχίστηκαν οι κατακτήσεις του τα επόμενα χρόνια. Μέχρι που όλα ήρθαν τούμπα:
Το ΠΑΣΟΚ ανακάλυψε τον νεοφιλελεύθερο εκσυγχρονισμό, η Αριστερά συμμετείχε σε συγκυβερνήσεις για να σώσει τον τόπο με τον Τζανετάκη και τον Ζολώτα, η μεγάλη πλειονότητα του λαού επαναπαύτηκε στις κατακτήσεις που θεωρούσε αμετάκλητες και αποσύρθηκε από τους δρόμους του αγώνα…
Και με τον καιρό, να σου το και το μνημόνιο…