Το βιβλίο του Γιώργου Ν. Αλεξάτου «Πλατεία Μπελογιάνη», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Ρωγμή», παρουσιάστηκε το απόγευμα της Τρίτης στο ξενοδοχείο «Λέσβιον».
Πρόκειται για ένα βιβλίο που, όπως λέει άλλωστε ο ίδιος ο συγγραφέας του, είναι αφιερωμένο σε αυτούς «που δε νιώθουν ευτυχείς που χάσαμε», ένα βιβλίο που αναμετράται με το ενδεχόμενο μιας διαφορετικής έκβασης των πολιτικοκοινωνικών αντιπαραθέσεων της δεκαετίας του 1940, θέτοντας μια σειρά ζητημάτων που αφορούν στην Αριστερά, μέσα από την προοπτική του κοινωνικού μετασχηματισμού.
Στο πλαίσιο της παρουσίασης μίλησαν για το βιβλίο τόσο ο ίδιος ο συγγραφέας, όσο και ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Αιγαίου Παναγιώτης Σωτήρης.
«Ο Γιώργος Αλεξάτος τολμά να γράψει λογοτεχνία στον υποθετικό λόγο του μη πραγματικού “τι θα γινόταν αν”, ένα έργο που εντάσσεται στη μεγάλη παράδοση της λογοτεχνικής ιστορίας», ανέφερε ο κ. Σωτήρης στην εισήγησή του, ενώ στη συνέχεια έκανε μια μεστή και ενδιαφέρουσα παρουσίαση του ίδιου του βιβλίου και των χαρακτήρων του, τονίζοντας πως δεν πρόκειται για μια εύκολη ή επιφανειακή δουλειά, αλλά για μια ένα έργο που διατηρεί λίγο - πολύ όλα τα πραγματικά πρόσωπα της Ιστορίας και αναδεικνύει μια βαθιά ουτοπία, έχοντας ως αρετές του το ρυθμό, τους γλαφυρούς διαλόγους κ.ά..
Ο ίδιος ο συγγραφέας, λέγοντας πως δεν είχε «καμμία πρόθεση» να γράψει ένα λογοτεχνικό έργο, μίλησε για την αφορμή της συγγραφής του «Πλατεία Μπελογιάννη»μ που, όπως είπε, ήταν η φράση «ευτυχώς που χάσαμε», την οποία διάβασε κάπου.
«Όλα κρίνονται στη διαδικασία της πάλης των τάξεων. Το θέμα της κοινωνικής απελευθέρωσης είναι ένα ζήτημα που εξακολουθεί να τίθεται. Θα πρέπει να ξαναδούμε την Ιστορία μας όπως πραγματικά προχώρησε, αλλά και μέσα από τα ενδεχόμενα “αν δινόταν η άλλη απάντηση, τι;”. Η Ελλάδα δεν είναι καταδικασμένη στη βαρβαρότητα του καπιταλισμού…»
«Τι θα γινόταν εάν» ψάχνει να βρει το νέο βιβλίο του Γιώργου Αλεξάτου
Για το συγγραφέα και το βιβλίο
Ο Γιώργος Αλεξάτος κατάγεται απ’ την Κεφαλονιά και γεννήθηκε το 1956 στον Αστακό Ακαρνανίας. Απ’ τα παιδικά του χρόνια ζει στην Αθήνα και κατά καιρούς έχει ζήσει στη Θεσσαλονίκη. Τελείωσε νυχτερινό επτατάξιο γυμνάσιο, εργαζόμενος ως οικοδόμος, εντάχθηκε στην Αριστερά και υπήρξε στέλεχος νεολαιίστικων, πολιτικών και συνδικαλιστικών οργανώσεων. Έχει εργαστεί και ως δημοσιογράφος και εκδότης και ασχολείται με τη μελέτη της νεώτερης και σύγχρονης ελληνικής κοινωνικής ιστορίας.
Έχει γράψει επιπλέον τα έργα «Εργατική τάξη στην Ελλάδα. Από την πρώτη συγκρότηση στους ταξικούς αγώνες του Μεσοπολέμου» (Ρωγμή, 1997), «Συνοπτική αναφορά στην ιστορία του ελληνικού εργατικού κινήματος» (Γειτονιές του κόσμου, 2003), «Το τραγούδι των ηττημένων. Κοινωνικές αντιθέσεις και λαϊκό τραγούδι στη μεταπολεμική Ελλάδα» (Γειτονιές του κόσμου, 2006).
Στο βιβλίο του «Πλατεία Μπελογιάννη, αυτό το μυθιστόρημα εναλλακτικής Ιστορίας, η Λαοκρατία αναπολεί τα παιδικά, εφηβικά και νεανικά της χρόνια και το συγκλονιστικό Κίνημα Επιτάχυνσης, στη Λαϊκή Δημοκρατία της Ελλάδας. Ο Άρης θυμάται τα δικά του χρόνια, στο Βασίλειον της Ελλάδας, τις περιπέτειές του στην περίοδο της δικτατορίας, την Εξέγερση του 1973. Και οι δύο θυμούνται τις μέρες της Επανένωσης του 1974 και τα όσα ακολούθησαν, μέχρι την εξέγερση της Ανάκτησης, το 1991. 30 χρόνια από τότε που γνωρίστηκαν, βρίσκονται και πάλι και συζητούν για όλα αυτά που έχουν καταστήσει την Ελληνική Σοσιαλιστική Δημοκρατία σημείο αναφοράς, για όσους οραματίζονται μια άλλη κοινωνία. Γιατί ίσως θα μπορούσε να είναι και έτσι…
Πρόκειται για ένα βιβλίο που, όπως λέει άλλωστε ο ίδιος ο συγγραφέας του, είναι αφιερωμένο σε αυτούς «που δε νιώθουν ευτυχείς που χάσαμε», ένα βιβλίο που αναμετράται με το ενδεχόμενο μιας διαφορετικής έκβασης των πολιτικοκοινωνικών αντιπαραθέσεων της δεκαετίας του 1940, θέτοντας μια σειρά ζητημάτων που αφορούν στην Αριστερά, μέσα από την προοπτική του κοινωνικού μετασχηματισμού.
Στο πλαίσιο της παρουσίασης μίλησαν για το βιβλίο τόσο ο ίδιος ο συγγραφέας, όσο και ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Αιγαίου Παναγιώτης Σωτήρης.
«Ο Γιώργος Αλεξάτος τολμά να γράψει λογοτεχνία στον υποθετικό λόγο του μη πραγματικού “τι θα γινόταν αν”, ένα έργο που εντάσσεται στη μεγάλη παράδοση της λογοτεχνικής ιστορίας», ανέφερε ο κ. Σωτήρης στην εισήγησή του, ενώ στη συνέχεια έκανε μια μεστή και ενδιαφέρουσα παρουσίαση του ίδιου του βιβλίου και των χαρακτήρων του, τονίζοντας πως δεν πρόκειται για μια εύκολη ή επιφανειακή δουλειά, αλλά για μια ένα έργο που διατηρεί λίγο - πολύ όλα τα πραγματικά πρόσωπα της Ιστορίας και αναδεικνύει μια βαθιά ουτοπία, έχοντας ως αρετές του το ρυθμό, τους γλαφυρούς διαλόγους κ.ά..
Ο ίδιος ο συγγραφέας, λέγοντας πως δεν είχε «καμμία πρόθεση» να γράψει ένα λογοτεχνικό έργο, μίλησε για την αφορμή της συγγραφής του «Πλατεία Μπελογιάννη»μ που, όπως είπε, ήταν η φράση «ευτυχώς που χάσαμε», την οποία διάβασε κάπου.
«Όλα κρίνονται στη διαδικασία της πάλης των τάξεων. Το θέμα της κοινωνικής απελευθέρωσης είναι ένα ζήτημα που εξακολουθεί να τίθεται. Θα πρέπει να ξαναδούμε την Ιστορία μας όπως πραγματικά προχώρησε, αλλά και μέσα από τα ενδεχόμενα “αν δινόταν η άλλη απάντηση, τι;”. Η Ελλάδα δεν είναι καταδικασμένη στη βαρβαρότητα του καπιταλισμού…»
«Τι θα γινόταν εάν» ψάχνει να βρει το νέο βιβλίο του Γιώργου Αλεξάτου
Για το συγγραφέα και το βιβλίο
Ο Γιώργος Αλεξάτος κατάγεται απ’ την Κεφαλονιά και γεννήθηκε το 1956 στον Αστακό Ακαρνανίας. Απ’ τα παιδικά του χρόνια ζει στην Αθήνα και κατά καιρούς έχει ζήσει στη Θεσσαλονίκη. Τελείωσε νυχτερινό επτατάξιο γυμνάσιο, εργαζόμενος ως οικοδόμος, εντάχθηκε στην Αριστερά και υπήρξε στέλεχος νεολαιίστικων, πολιτικών και συνδικαλιστικών οργανώσεων. Έχει εργαστεί και ως δημοσιογράφος και εκδότης και ασχολείται με τη μελέτη της νεώτερης και σύγχρονης ελληνικής κοινωνικής ιστορίας.
Έχει γράψει επιπλέον τα έργα «Εργατική τάξη στην Ελλάδα. Από την πρώτη συγκρότηση στους ταξικούς αγώνες του Μεσοπολέμου» (Ρωγμή, 1997), «Συνοπτική αναφορά στην ιστορία του ελληνικού εργατικού κινήματος» (Γειτονιές του κόσμου, 2003), «Το τραγούδι των ηττημένων. Κοινωνικές αντιθέσεις και λαϊκό τραγούδι στη μεταπολεμική Ελλάδα» (Γειτονιές του κόσμου, 2006).
Στο βιβλίο του «Πλατεία Μπελογιάννη, αυτό το μυθιστόρημα εναλλακτικής Ιστορίας, η Λαοκρατία αναπολεί τα παιδικά, εφηβικά και νεανικά της χρόνια και το συγκλονιστικό Κίνημα Επιτάχυνσης, στη Λαϊκή Δημοκρατία της Ελλάδας. Ο Άρης θυμάται τα δικά του χρόνια, στο Βασίλειον της Ελλάδας, τις περιπέτειές του στην περίοδο της δικτατορίας, την Εξέγερση του 1973. Και οι δύο θυμούνται τις μέρες της Επανένωσης του 1974 και τα όσα ακολούθησαν, μέχρι την εξέγερση της Ανάκτησης, το 1991. 30 χρόνια από τότε που γνωρίστηκαν, βρίσκονται και πάλι και συζητούν για όλα αυτά που έχουν καταστήσει την Ελληνική Σοσιαλιστική Δημοκρατία σημείο αναφοράς, για όσους οραματίζονται μια άλλη κοινωνία. Γιατί ίσως θα μπορούσε να είναι και έτσι…