Δημοσιεύτηκε στο Βαθύ Κόκκινο τις 2 Οκτωβρίου 2014.
«Διανοούμενος είναι αυτός που συντάσσεται με τους αποκλεισμένους»
Μισέλ Φουκώ
Ξεσάλωσε με άρθρο του στην «Καθημερινή» ο Τάκης Θεοδωρόπουλος, με αφορμή την υπόθεση της επιχείρησης κατεδάφισης του καταυλισμού των Τσιγγάνων στο Νομισματοκοπείο, την οποία απέτρεψε η αντίσταση που προέβαλαν. Ξεσάλωσε, χύνοντας το χαρακτηριστικό δηλητήριο της σκέψης ενός κόσμου τόσο απόμακρου από τους αδύναμους και καταφρονεμένους αυτής της κοινωνίας, όσο η έννοια του «διανοούμενου», όπως την προσδιόριζε ο Φουκό, με την πραγματική υπόσταση ανθρώπων σαν τον συγγραφέα Θεοδωρόπουλο.
Τον ενόχλησε τον αρθρογράφο η αυτονόητη άρνηση αυτών των ανθρώπων να εγκαταλείψουν τον χώρο όπου ζουν για να μετεγκατασταθούν στην κορυφή του όρους Πατέρας. Τους λόγους της άρνησής τους τους γνωρίζει, βέβαια, και τους αναφέρει, χρησιμοποιώντας τους ως ευκαιρία για χλευασμό και φτηνή ειρωνία:
«… ο καταυλισμός που τους προτείνουν να χρησιμοποιήσουν στο όρος Πατέρας δεν είναι έτοιμος, τα οικήματα χρειάζονται επισκευές και δεν υπάρχει κοντά σχολείο. Υποθέτω ότι δεν θα είχαν αντίρρηση να εγκατασταθούν στην πλατεία Συντάγματος, υπάρχει άπλετος χώρος, ή στην πλατεία Κολοκοτρώνη, ή στην πλατεία Κουμουνδούρου».
Γιατί, κατά τον διανοούμενο αυτόν άνθρωπο, με ποιο δικαίωμα αρνούνται οι Τσιγγάνοι (οι Ρομά, όπως τους αναφέρει, για να μη χαρακτηριστεί ρατσιστής, όπως άλλωστε τους ανέφερε και η Σοφία Βούλεψη, όταν είπε πως «γύρω τους ζουν άνθρωποι») να πάνε εκεί ψηλά στο βουνό; Έχουν ανάγκη αυτοί από οικήματα και από σχολεία;
Πιο κάτω, μάλιστα αναφέρεται και στην πλήρη απομόνωση του μέρους που προορίζεται για την εγκατάστασή τους και αγανακτεί: μα, να τους προσφέρουν γη κι αυτοί να μην πηγαίνουν λόγω έλλειψης συγκοινωνίας;
Όχι! Δεν είναι ρατσιστής ο κ. Θεοδωρόπουλος. Άνθρωπος που ξέρει ποιος έχει δικαίωμα στη στέγη, στην εκπαίδευση, ακόμη και στη συγκοινωνία είναι. Και προφανώς, γνωρίζει πως δεν μπορεί να διεκδικούν όλοι αυτά τα δικαιώματα. Τουλάχιστον, όχι οι Γύφτοι.
Γιατί, εν τη ρύμη του λόγου και θέλοντας να μοστράρει και την απέχθειά του προς έναν από τους μεγαλύτερους λαϊκούς τραγουδιστές που έζησαν σ” ετούτο τον τόπο, δεν διστάζει να αναφερθεί και στον Μανόλη Αγγελόπουλο, «που ανήκε στην ιστορική φυλή των γύφτων».
Και με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ που συμπαραστάθηκε στους Τσιγγάνους τα βάζει ο συγγραφέας. Αναμασώντας τα γνωστά περί «ξύλινης γλώσσας», στη γλώσσα από μίσος προς τους κοινωνικά αδύναμους που χρησιμοποιεί ο ίδιος.
Και φυσικά, χαφιεδίζει ασυστόλως, καθώς εγκαλεί τις αρχές γιατί δεν κινούν διαδικασία δίωξης σε βάρος «εκπροσώπου των αγωνιστών ρομά», που είπε πως «θα χυθεί αίμα γιατί υπάρχουν και μικρά παιδιά».
«Ακούγοντάς τον δε», συνεχίζει ο κ. Θεοδωρόπουλος, αναρωτήθηκα ποία η σχέση των μικρών παιδιών με το αίμα που θα χυθεί και θυμήθηκα κάποιον συνεργάτη ο οποίος εξηγώντας μου τη διαδρομή που έπρεπε να ακολουθήσω ώς το τυπογραφείο του μου επέστησε την προσοχή διότι θα περνούσα από καταυλισμό Ρομά, οι οποίοι ενίοτε πετούν τα μικρά παιδιά στον δρόμο για να ζητήσουν μετά αποζημίωση».
Έτσι του είπε ο συνεργάτης του. Όπως παλιά, κάποιοι ανάλογης ηθικής και πνευματικής υποστάθμης, μιλούσαν για τους Εβραίους που έβαζαν τα παιδιά σε βαρέλια με καρφιά για να τους πίνουν το αίμα…
Μια η κ. Δημουλά που της πιάνουν τα παγκάκια οι μετανάστες και δεν έχει πού να καθίσει, μια η κ. Διβάνη που αγανακτεί με τους νεκρούς 19χρονους τσαμπατζήδες, μια ο κ. Ξανθούλης που έπαψε να περνάει από την Κάνιγγος για να αποφεύγει τις Ρωσίδες που περιμένουν τα λεωφορεία, μια η κ. Τριανταφύλλου που βρίσκει αντιαισθητικό το θέαμα του δημόσιου θηλασμού από Τσιγγάνες, μια ο κ. Τατσόπουλος που ονειρεύεται μαζικά ψυχιατρικά στρατόπεδα συγκέντρωσης για όσους μιλάνε για κοινωνικές αντιθέσεις σ’ αυτή τη χώρα… και τώρα ο κ. Θεοδωρόπουλος.
Πολλή μπόχα αναβλύζει από τη «διανόηση» των αφασικών χορτάτων…