Μεινονότητες και εθνικός αυτοπροσδιορισμός

Το να προσφεύγεις στις επιθέσεις που σου εξαπολύει ο αντίπαλος για να αντικρούσεις τη διαφωνία στο εσωτερικό της Αριστεράς ήταν ανέκαθεν εξαιρετικά προβληματικό και συνιστούσε τυπική μέθοδο σπίλωσης των διαφωνούντων. Αφού, π.χ., οι ιμπεριαλιστές και η Δεξιά κατήγγειλλαν τη σοβιετική επέμβαση στην Τσεχοσλοβακία, το να την καταγγέλλουν και αριστεροί στιγματιζόταν σαν συμπαράταξη με τον ταξικό αντίπαλο.
Ας το προσέξουν αυτό οι σύντροφοι που ταυτίζουν με τον Πάγκαλο και τον Φαήλο όσους αριστερούς αναφέρονται σε υπαρκτή τσιγγάνικη μειονότητα. Ας το προσέξουν και οι άλλοι σύντροφοι που ταυτίζουν με τον τουρκικό εθνικισμό όσους αριστερούς μιλάνε για το δικαίωμα και της πλειονότητας των μουσουλμάνων της Θράκης να αυτοπροσδιορίζεται ως τουρκική.
Ανεξαρτήτως του αν το λένε και οι δεξιοί και οι υπηρεσίες ετούτου ή του άλλου κράτους και τα ιδεολογικά τους φερέφωνα, η συνεπής αριστερή στάση είναι η αναγνώριση του δικαιώματος κάθε ανθρώπου στον αυτοπροσδιορισμό του.