Η απεργία και η... αλλοτρίωση

Σε εργασιακό χώρο, μέρες αναταραχής και στόχος η απεργία. Ο άλλος σου λέει πως δεν βγαίνει οικονομικά ούτε για να βαφτίσει το παιδί του. Ένας παραδίπλα λέει πως έκοψε και το γήπεδο. Μια κοπέλα συνάδελφος διαμαρτύρεται γιατί έχει να πάρει καινούργιο ρούχο εδώ και τρία χρόνια.
Ο "δεν σηκώνω μύγα στο σπαθί μου" επαναστάτης, αν δεν τους βρίσει και τους τρεις, θα καταπιαστεί με το να πείσει τον πρώτο να απομακρυνθεί από την Εκκλησία και να πάψει να πιστεύει, οπότε δεν θα έχει και πρόβλημα βάφτισης του παιδιού. Στον δεύτερο θα αναλύσει τον αλλοτριωτικό χαρακτήρα του ποδοσφαίρου. Στην τρίτη θα μιλήσει για την αλλοτρίωση του καταναλωτισμού.
Εγώ θα μιλήσω και στους τρεις για την ανάγκη να κάνουμε τη ρημάδα την απεργία. Και τα βράδια της περιφρούρησης θα έχουμε χρόνο να τους εξηγήσω γιατί δεν πάω στην εκκλησία και στο γήπεδο και γιατί απεχθάνομαι την καθωσπρέπει εμφάνιση. Όταν θα είμαστε όλοι μαζί, ο ένας πλάι στον άλλον, στον κοινό αγώνα. Ως σύντροφοι.