Δεν έχουν την έκταση και την ένταση που θα θέλαμε. Όμως,
αγώνες γίνονται. Και κάποιοι (όπως ο αγώνας των κατοίκων των δυστικών συνοικιών που υποχρέωσε να διακοπούν οι εργασίες δημιουργίας στρατοπέδου συγκέντρωσης μεταναστών) νικάνε.
Δεν κάθεται όλος ο κόσμος στον καναπέ. Η αίσθηση αυτή είναι χαρακτηριστική αυτών που κάθονται στον καναπέ. Και λέγοντας πως "όλοι κάθονται στον καναπέ" προσβάλουν τις καθαρίστριες, που δίνουν σταθερά τόσον καιρό έναν αγώνα άνισο, προσβάλουν αυτά τα κορίτσια της Ιερισσού που παρήλασαν διαμαρτυρόμενα για την οικολογική καταστροφή του τόπου τους, προσβάλουν τον λαϊκό κόσμο που έδωσε τη μάχη κατά της κρατικής ρατσιστικής βαρβαρότητας και νίκησε.