Δημοσιεύτηκε στην "Εφημερίδα των Συντακτών" στις 7 Αυγούστου 2013
Αρχειομαρξιστικά...
Σε άρθρο του κ. Θεόδωρου Μπενάκη, την 1η Αυγούστου, με θέμα τον αρχειομαρξισμό, επισημαίνονται ανακρίβειες, αλλά και αποσιωπήσεις, που οδηγούν σε λανθασμένα συμπεράσματα κάποιον αναγνώστη, ο οποίος δεν έχει ιδιαίτερη γνώση της ιστορίας αυτού του ιστορικού ρεύματος του ελληνικού κομμουνιστικού κινήματος. Ας μου επιτραπεί να αναφέρω κάποια από αυτά.
Αν και μελετητής της ιστορίας του αρχειομαρξισμού επί σειρά χρόνων, ο κ. Μπενάκης, μάλλον από απροσεξία, γράφει ότι οι αρχειομαρξιστές, λειτουργώντας ως φράξια στο εσωτερικό του ΚΚΕ, ανέπτυξαν ανεξάρτητη δράση το 1927. Η αλήθεια είναι πως είχαν διαγραφεί από το ΚΚΕ ήδη από το 1924.
Η αναφορά στη συμμετοχή αρχειομαρξιστών στο ΕΑΜ και τον ΕΛΑΣ αφήνει να εννοηθεί πως εντάχθηκαν για να συμμετάσχουν στην Αντίσταση. Στην πραγματικότητα, θεωρούσαν εθνικιστικό τον προσανατολισμό στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα και η ένταξή τους απέβλεπε στην προπαγάνδιση των θέσεών τους για διεθνιστική συμφιλίωση με τους στρατιώτες των στρατευμάτων κατοχής και τη σοσιαλιστική επανάσταση. Αυτός ήταν και ο κύριος λόγος της εκτέλεσης πολλών απ' αυτούς από τον ΕΛΑΣ κατά το 1943-44. Η ΟΠΛΑ, που αναφέρεται πως εκτελούσε αρχειομαρξιστές από το 1943, ιδρύθηκε το 1944.
Δεν έχει καμιά σχέση με την πραγματικότητα η αναφορά στην ένταξη του αρχειομαρξισμού στην αριστερή σοσιαλδημοκρατία, όπως και ότι τότε -μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο- συνδέθηκε με το ισπανικό POUM. Οι αρχειομαρξιστές, το PΟUM, το βρετανικό Ανεξάρτητο Εργατικό Κόμμα και άλλες οργανώσεις είχαν ιδρύσει από το 1939 το Διεθνές Επαναστατικό Μαρξιστικό Κέντρο, με θέσεις που προσέγγιζαν τις τροτσκιστικές. Από τα 1946-47 οι οργανώσεις αυτές προσανατολίστηκαν σε θέσεις ακραία αντισοβιετικές και αντικομμουνιστικές, τοποθετούμενες στη δεξιά πτέρυγα της σοσιαλδημοκρατίας. Αυτός είναι ο λόγος που η 3η Συνδιάσκεψη του Αρχειομαρξιστικού Κόμματος Ελλάδας θα στείλει συγχαρητήριο τηλεγράφημα προς το Γενικό Επιτελείο Στρατού για τη νίκη επί των κομμουνιστών στον Γράμμο, το 1949. Δυο χρόνια αργότερα, μετά από τις 53 ψήφους που πήραν στις εκλογές του Σεπτεμβρίου 1951 θα διαλυθούν και κάποιοι θα συνεχίσουν ως άτομα τη συνεργασία με κινήσεις της αντικομμουνιστικής δεξιάς τάσης της αναιμικής ελληνικής σοσιαλδημοκρατίας.
Γιώργος Αλεξάτος, συγγραφέας-ιστορικός