Όταν η ΕΣΣΔ εκτόπιζε Εσθονούς, Τατάρους και Γερμανούς του Βόλγα, που είχαν συνεργαστεί με τους ναζί, η δημοκρατική Γαλλία αφάνιζε εκατομμύρια Αλγερινούς και Βιετναμέζους που αγωνίζονταν για το δικαίωμά τους να ζουν ελεύθεροι στον τόπο τους. Και η Αγγλία βομβάρδιζε την αδούλωτη Αθήνα και μακέλευε την Κύπρο. Και οι ΗΠΑ έριχναν ατομικές βόμβες σε άμαχους και επέβαλαν δικτατορίες σε κάθε χώρα που τους αντιστεκόταν.
Τους βολεύει αφάνταστα να συζητάμε για το αν ήταν ο φασισμός πιο βίαιος, ανελεύθερος και εγκληματικός από τον υπαρκτό σοσιαλισμό του 20ού αιώνα. Ακριβώς γιατί πρόκειται για συζήτηση που παίρνει ως δεδομένη την αντιπαράθεση της δημοκρατίας (που αυτοί ισχυρίζονται πως εκπροσωπούν, εννοώντας φυσικά την αστική δημοκρατία) και του "ολοκληρωτισμού", που σύμφωνα μ' αυτό το σχήμα εκφράζεται από τον "κόκκινο και τον μαύρο φασισμό".
Αποφεύγουν, έτσι, να μιλήσουν για τον καπιταλισμό (γέννημα θρέμμα του οποίου είναι ο φασισμός) και για τις απόπειρες μετάβασης σε μια σοσιαλιστική-κομμουνιστική κοινωνία, όπως ήταν τα καθεστώτα του υπαρκτού σοσιαλισμού.
Απόπειρες που έγιναν σε μια εποχή παγκόσμιας κυριαρχίας του καπιταλισμού και του ιμπεριαλισμού (Όπα! Να κι άλλη λέξη που αποφεύγουν να χρησιμοποιήσουν!), σε συνθήκες αμείλικτου πολέμου εναντίον τους απέξω αλλά και στο εσωτερικό των χωρών που τις επιχείρησαν. Καθώς καμιά προνομιούχα κοινωνική τάξη δεν εγκαταλείπει εύκολα την προσπάθεια ανάκτησης της πρότερης θέσης της.
Ναι! Η ιστορία των καθεστώτων του υπαρκτού σοσιαλισμού έχει μελανές σελίδες. Είχαμε κι εκεί αυταρχισμό, ακόμη και εγκλήματα. Σε μια πρώτη απόπειρα να απαλλαγεί η ανθρωπότητα από την καταπίεση και την εκμετάλλευση, έγιναν και αθλιότητες. Και τις ξέρουμε και τις επικρίνουμε και ψάχνουμε τα αίτιά τους, ώστε σε επόμενες απόπειρες να εκλείψουν.
Μόνο που γι' αυτά δεν έχουν κανένα δικαίωμα να μας κουνάνε το δάχτυλο οι απολογητές του πιο εγκληματικού και αιματοβαμμένου κοινωνικού συστήματος της πανανθρώπινης ιστορίας. Γιατί εγκλήματα του καπιταλισμού δεν ήταν μόνο οι δύο παγκόσμιοι πόλεμοι και τα Άουσβιτς και η Χιροσίμα. Ήταν και τα εκατοντάδες εκατομμύρια των ανθρώπων που αφανίστηκαν κατά τις αποικιοκρατικές εξορμήσεις. Ήταν και τα εκατομμύρια αυτών που χάθηκαν στους αγώνες για την απαλλαγή από την αποικιοκρατία. Κι εκείνοι που σκοτώθηκαν στα δεκάδες πραξικοπήματα για τη στερέωση της κυριαρχίας του κεφαλαίου. Κι εκείνοι που σκοτώνονται και σήμερα στους πολέμους που υποκινεί ή και διεξάγει ο ιμπεριαλισμός. Και τα εκατομμύρια που πεθαίνουν από πείνα, σε μια εποχή που ο παγκόσμιος πλούτος είναι τεράστιος.
Ο καπιταλισμός δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς το έγκλημα. Ο σοσιαλισμός μπορεί να προχωρήσει μόνο στον βαθμό που το εξαλείφει.