Ξαναδουλεύοντας το "Ιστορικό λεξικό του ελληνικού εργατικού κινήματος" για την τέταρτη έκδοση, συνάντησα και πάλι τη μορφή αυτού του αγωνιστή και καλλιτέχνη.
Παραθέτω το σχετικό βιογραφικό λήμμα και απευθύνω δημοσίως μια πρόταση: να τιμηθεί ο Γιώργος Βιτσώρης με μια εκδήλωση στην Αθήνα. Ως αγωνιστής (ανεξαρτήτως του τι στάση κρατάει καθένας-μιά μας έναντι του τροτσκισμού) και ως ηθοποιός. Τι λέτε;
ΒΙΤΣΩΡΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ (1898-1954)
Από τα ηγετικά στελέχη του αρχειομαρξιστικού και του τροτσκιστικού κινήματος. Γεννήθηκε στην Καβάλα και ήταν ηθοποιός με ιδιαίτερη πνευματική καλλιέργεια. Εντάχθηκε στη νεολαία του ΣΕΚΕ και συμμετείχε στην Κομμουνιστική Ένωση το 1921 και στην ιδρυτική ομάδα του αρχειομαρξισμού το 1923. Από το 1930 ήταν μέλος της ηγεσίας της ΚΟΜΛΕΑ, υπεύθυνος έκδοσης της «Πάλης των Τάξεων» και άλλων εντύπων.
Το 1934 τέθηκε επικεφαλής της τάσης που συμφωνούσε με τον προσανατολισμό του Τρότσκι για ίδρυση νέας επαναστατικής Διεθνούς και συγκροτήθηκε γύρω από την εφημερίδα «Μπολσεβίκος», και τον επόμενο χρόνο συμμετείχε στην ίδρυση της Κομμουνιστικής Διεθνιστικής Ένωσης Ελλάδας (ΚΔΕΕ). Με την επιβολή της δικτατορίας Μεταξά πιάστηκε, αλλά με τη μεσολάβηση της ηθοποιού Μαρίκας Κοτοπούλη αποφυλακίστηκε και υποχρεώθηκε να φύγει στο εξωτερικό. Εγκαταστάθηκε στο Παρίσι, όπου συνέχισε την καλλιτεχνική του καριέρα ως το τέλος της ζωής του και το 1938 εκπροσώπησε την ΚΔΕΕ στο Ιδρυτικό Συνέδριο της 4ης Διεθνούς.
Στην περίοδο της κατοχής της Γαλλίας από τους ναζί αποτέλεσε τον σύνδεσμο του κινήματος Αντίστασης με το τροτσκιστικό Εργατικό Διεθνιστικό Κόμμα. Τη θέση πως ο B' Παγκόσμιος Πόλεμος διέφερε από τον πρώτο, όχι μόνο γιατί κινδύνευε το εργατικό κράτος της ΕΣΣΔ, αλλά και γιατί ενδεχόμενη επικράτηση του φασισμού θα είχε ολέθριες συνέπειες για το παγκόσμιο εργατικό κίνημα, υποστήριξε και με επιστολή που έστειλε προς τους έλληνες τροτσκιστές το 1946, επικρίνοντας την αποχή τους από το κίνημα Αντίστασης κατά την περίοδο της Κατοχής.