Και να που ο άλλος λέει πως το να αναφέρεσαι στην Ακρόπολη και να τη θεωρείς σύμβολο πολιτισμού, είναι εθνικισμός. Άσχετος ο ίδιος, αδιάφορος και αδιάβαστος, παρά τα όποια πτυχία που του εξασφάλισαν τα λεφτά του μπαμπά, πού να ξέρει ότι η Ακρόπολη είναι παγκόσμιο πολιτιστικό σύμβολο και μάλιστα συνδέεται με έναν πολιτισμό που έθεσε τα ζητήματα των δικαιωμάτων των πολιτών και της δημοκρατίας;
Ωχ, καημένε, τώρα! Και να σου οι φίλαθλοι από κοντά! "Εθνικισμός! Εθνικισμός!"
Κι έτσι ξεσαλώνει ο άλλος και ούτε λίγο ούτε πολύ φτάνει να πει και ότι χρωστάει χάρη η ανθρωπότητα στον Έλγιν και σε όλους εκείνους που λεηλάτησαν τους όπου γης αρχαιολογικούς θησαυρούς.
Με τη συλλογιστική του, αν έμεναν στην Ελλάδα ή στην Αίγυπτο ή στο Μεξικό, θα αποτελούσαν σύμβολα που θα τροφοδοτούσαν τον ελληνικό ή τον αιγυπτιακό ή τον μεξικάνικο εθνικισμό. Ενώ στα αμερικάνικα, τα βρετανικά, τα γαλλικά και τα γερμανικά μουσεία, παίρνουν κάτι από την προσήλωση των ΗΠΑ, της Βρετανίας, της Γαλλίας και της Γερμανίας στον διεθνισμό, όπως έδειξε, άλλωστε, και η ιστορία. Κυρίως με την αποικιοκρατία, το δουλεμπόριο, τους δύο παγκόσμιους πολέμους κ.λπ. κ.λπ.
Και οι φίλαθλοι; Από κοντά κι αυτοί! "Διεθνισμός το να είναι τα μάρμαρα της Ακρόπολης στο Λονδίνο! Διεθνισμός η αποικιοκρατική λεηλασία!"
Κι έτσι ξευτιλίζεται και η έννοια του διεθνισμού. Όσο για τον πολιτισμό, ποιος τον γαμεί κι αυτόν! Εμείς μια επανάσταση ήρθαμε να κάνουμε!